به دیدارم بیا هر شب ...

به دیدارم بیا هر شب ، در این تنهایی ِ تنها و تاریک ِ خدا مانند
دلم تنگ است .
بیا ای روشن ، ای روشن تر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهیها
دلم تنگ است.
بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه
در این ایوان سرپوشیده ، وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهیها
و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی
بیا ای همگناه ِ من درین برزخ
بهشتم نیز و هم دوزخ
به دیدارم بیا ، ای همگناه ، ای مهربان با من
که اینان زود می پوشند رو در خوابهای بی گناهیها
و من می مانم و بیداد بی خوابی.
در این ایوان سرپوشیده ی متروک
شب افتاده ست و در تالاب ِ من دیری ست
که درخوابند آن نیلوفر آبی و ماهیها، پرستوها
بیا امشب که بس تاریک و تنهایم
بیا ای روشنی ، اما بپوشان روی
که می ترسم ترا خورشید پندارند
و می ترسم همه از خواب برخیزند
و می ترسم همه از خواب برخیزند
و می ترسم که چشم از خواب بردارند
نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را
نمی خواهم بداند هیچ کس ما را
و نیلوفر که سر بر می کشد از آب
پرستوها که با پرواز و با آواز
و ماهیها که با آن رقص غوغایی
نمی خواهم بفهمانند بیدارند.
شب افتاده ست و من تنها و تاریکم
و در ایوان و در تالاب من دیری ست در خوابند
پرستوها و ماهیها و آن نیلوفر آبی
بیا ای مهربان با من !
بیا ای یاد مهتابی !

                                                                                                                    "اخوان ثالث"

قاصدک!

قاصدک! هان, چه خبر آوردی؟
       از کجا و ز که خبر آوردی؟

خوش خبر باشی, اما, اما
گرد بام و در من بی ثمر می گردی.
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری   نه ز دیار و دیاری باری,

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس,
برو آنجا که تو را منتظرند.

 قاصدک!
 در دل من, همه کورند و کرند.
دست بردار از این در وطن خویش غریب.
 
قاصد تجربه های همه تلخ,
         با دلم می گوید
                               که دروغی تو, دروغ
                                     که فریبی تو, فریب

 قاصدک! هان, ولی...آخر...ای وای!
راستی آیا رفتی با باد؟
با توام, آی کجا رفتی؟ آی....!

راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمی, جایی؟
در اجاقی ـ طمع شعله نمی بندم ـ خردک شرری هست هنوز؟

 قاصدک!
            ابرهای همه عالم شب و روز
                                                   در دلم می گریند.

                                                                                       "مهدی اخوان ثالث"

لحظه ديدار

لحظه ديدار نزديك است
باز من ديوانه ام، مستم
باز مي لرزد، دلم، دستم
باز گويي در جهان ديگري هستم
هاي ! نخراشي به غفلت گونه ام را، تيغ !
هاي ! نپريشي صفاي زلفم را، دست!
آبرويم را نريزي، دل !
- اي نخورده مست -
لحظه ديدار نزديك است .

                                         "مهدي اخوان ثالث"

در آن لحظه

... در آن پر شور لحظه
دل من با چه اصراري ترا خواست،
و من ميدانم چرا خواست،
و مي دانم كه پوچ هستي و اين لحظه هاي پژمرنده
كه نامش عمر و دنياست ،
اگر باشي تو با من، خوب و جاويدان و زيباست .

                                                                 "مهدي اخوان ثالث"