"خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود"

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بيداد كني شرط مروت نبود

ما جفا از تو نديديم و تو خود نپسندي
آن چه در مذهب ارباب طريقت نبود

خيره آن ديده كه آبش نبرد گريه‌ي عشق
تيره آن دل كه در او شمع محبت نبود

دولت از مرغ همايون طلب و سايه‌ي او
زان‌كه با زاغ و زغن شهپر دولت نبود

گر مدد خواستم از پير مغان عيب مكن
شيخ ما گفت كه در صومعه همت نبود

چون طهارت نبود كعبه و بتخانه يكي است
نبود خير در آن خانه كه عصمت نبود

حافظا علم و ادب ورز كه در مجلس شاه
هر كه را نيست ادب لايق صحبت نبود

                                                        "حافظ"

غريب ...

گم کرده ام در هیاهوی شهر
آن نظر بند سبز را
که در کودکی بسته بودی به بازوی من
در اولین حمله ناگهانی تاتار عشق
خمره دلم
بر ایوان سنگ و سنگ شکست
دستم به دست دوست ماند
پایم به پای راه رفت
من چشم خورده ام
من چشم خورده ام
من تکه تکه از دست رفته ام
در روز روز زندگانیم
                                       "حسین پناهی"

شب و شبنم

تو شبستون چشمات، پای پله های پلکت مچ مهتابو می گیرم
اون دمی که گرگ و میشه با یه گله ی شقایق پیش پای تو میمیرم
من شبو به خاطراتم وصله می کنم می دوزم
من به هر رعد نگاهت گر می گیرم و میسوزم
اگه روز و خواسته باشی شبو تا تهش می نوشم
می زنم به آب و آتیش با خود خورشید می جوشم
زخم خورشیدی تن رو با شب و شبنم می بندم
اگه مقتول تو باشم دم جون دادن می خندم
تو شبستون چشمات، پای پله های پلکت مچ مهتابو می گیرم
اون دمی که گرگ و میشه با یه گله ی شقایق پیش پای تو میمیرم
تو با این نگاه یاغی غرق سینه ی مایی
فاتح قلعه رویا کی به فتح ما میایی
 
                                                                               " محمد صالح علاء "

"گر جان عاشق دم زند آتش در اين عالم زند"

گر جان عاشق دم زند آتش در اين عالم زند
وين عالم بى اصل را چون ذره ها برهم زند

عالم همه دريا شود دريا ز هيبت لا شود
آدم نماند و آدمى گر خويش با آدم زند

دودى برآيد از فلك نى خلق ماند نى ملك
زان دود ناگه آتشى بر گنبد اعظم زند

بشكافد آن دم آسمان نى كون ماند نى مكان
شورى درافتد در جهان ، وين سور بر ماتم زند

گه آب را آتش برد گه آب آتش را خورد  
گه موج درياى عدم بر اشهب و ادهم زند

خورشيد افتد در كمى از نور جان آدمى  
كم پرس از نامحرمان آن جا كه محرم كم زند

مريخ بگذارد نرى دفتر بسوزد مشترى   
مه را نماند زهره را تا پرده خرم زند

افتد عطارد در وحل آتش درافتد در زحل  
زهره نماند زهره را تا پرده خرم زند

نى قوس ماند نى قزح نى باده ماند نى قدح  
نى عيش ماند نى فرح نى زخم بر مرهم زند

نى آب نقاشى كند نى باد فراشى كند  
نى باغ خوش باشى كند نى ابر نيسان نم زند

نى درد ماند نى دوا نى خصم ماند نى گوا  
نى ناى ماند نى نوا نى چنگ زير و بم زند

اسباب در باقى شود ساقى به خود ساقى شود
جان ربى الاعلى گود دل ربى الاعلم زند

برجه كه نقاش ازل بار دوم شد در عمل  
تا نقش هاى بى بدل بر كسوه معلم زند

حق آتشى افروخته تا هر چه ناحق سوخته  
آتش بسوزد قلب را بر قلب آن عالم زند

خورشيد حق دل شرق او شرقى كه هر دم برق او  
بر پوره ادهم جهد بر عيسى مريم زند

                                                                    "مولانا"

"رفتی از چشمم ودل مهو تماشاست هنوز"

رفتی از چشمم و دل مهو تماشاست هنوز
عکس روی تو در این آینه پیداست هنوز

هرکه در سینه دلی داشت به دلداری داد
دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

در دلم عشق تو چون شمع به خلوتگه راز
در سرم شور تو چون باده به میناست هنوز

گر چه امروز من آئینه فردای منست
دل دیوانه در اندیشه فرداست هنوز

عشق آمد به دل و شور قیامت بر خواست
زندگی طی شد و این معرکه بر پاست هنوز

                                                            "ابوالحسن وزیری"