شهریار عشق

مهتاب و سرشکی بهم آمیخته بودیم
خوش رویهم آن شب من و مه ریخته بودیم

دور از لب شیرین تو چون شمع سیه روز
خوش آتش و آبی بهم آمیخته بودیم

با گریه ی خونین من و خنده ی مهتاب
آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم

از چشم تو سر مست و به بالای تو همدست
صد فتنه ز هر گوشه برانگیخته بودیم

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش
ما رشته ی مهر از همه بگسیخته بودیم

                                                     " شهریار "