با  صد اميد بر در اين خانه آمدم
اقرار ميكنم كه تو خوبي و من بدم

مردودتر ز من نبود بنده اي، ولي
باور نميكنم،كه تو مولا كني ردم

قابل نبودم كه كند دعوتم كسي
مولا كريم بود كه بي دعوت آمدم

هركس گرفت دست توسل به دامني
من دست خود به دامن آل عبا زدم

دريا حريف نيست كه پاكم كند مگر
مولا به خاك كوي خود از لطف شويدم

                                                     يا حسين(ع)