شهریار عشق

در فاصله‌یِ گناه و دوزخ

خورشيد
هم‌چون دشنامی برمی‌آيد

و روز
شرمساری‌یِ جبران‌ناپذيری‌ست

آه
پيش از آن که در اشک غرقه‌شوم
چيزی بگوی

درخت،
جهلِ معصيت‌بارِ نياکان است

و نسيم
وسوسه‌يی‌ست نابه‌کار

مهتابِ پاييزی
کفری‌ست که جهان را می‌آلايد.

                                                                           "احمد شاملو"